آیا سعدی قلیان میکشید؟
یکی از سوغاتیهایی که از سرای مشیر میتوانید بخرید، کاشیهای تزئینی است. این کاشیها را جوری میسازند که لعاب رویش ترک میخورد، جوری که انگار خیلی قدیمی است. لابلای کاشیها برخوردم به این یکی و هر وقت عکسهایم را مرور میکنم حسرت میخورم که چرا نخریدمش!
آدم شک میکند که سازندهاش واقعا اینقدر از مرحله پرت بوده یا میخواسته اطلاعات تاریخی بینندگان را آزمایش کند؟ به هر حال بینندهی عزیز باید حواسش باشد که قلیان از زمان صفویه رایج شد (بیشتر از 300 سال بعد از مرگ سعدی) و بساط چای هم از زمان قاجاریه.
انگار سازنده با آزمودن اطلاعات تاریخی بینندگان راضی نشده و خواسته تلنگری هم به دانستههای ادبیشان بزند. حواستان هست که «ای نام تو بهترین سرآغاز/بی نام تو نامه کی کنم باز» مال نظامی گنجهای است، نه سعدی!