از تری انگولار آربیتیج تا سیمون بولیوار
1. دوست عزیزم کیوان برای مطلب محاسبات دلاری ما کامنتی گذاشته‌اند و عنوان کرده‌اند که سیستم معاملات ارزی ایران دچار تری‌انگولار آربیتیج هم هست. دوست داشتید اینجا بخوانید.
2. من تا قبل از اتمام خدمت مقدس سربازی امکان خروج آبرومندانه از مرز پرگهرمان را ندارم (این خدمت مقدس هنوز شروع هم نشده…) قضیه سفارت هلند و آقای مددی هم مربوط می‌شود به کار ویزای عموی عزیزمان که قصد دارند کریسمس را بطور مجردی در آمستردام بگذرانند و امروز به سلامتی ویزایشان توی پاسپورتشان نصب شد.
3. میگویند مرده‌شور کار به بهشت و جهنم مرده ندارد. به این میگویند اخلاق حرفه‌ای (پروفشنالیسم). (ترجمه برای رئیس: رئیس‌جان برای ما نگین و کاسیس فرقی ندارد، ما همان وبلاگ خودمان را می‌نویسیم!)
4. خانه‌ی ما خیلی بد آدرس است. یعنی یک چهارراهی سر خیابان‌مان بوده که تبدیلش کرده‌اند به این دوربرگردان‌های احمدی‌نژادی و جنگلی شده که فقط با GPS می‌شود آدرس خانه‌ی ما را در پیچ و خم‌های لایبرنت‌مانندش پیدا کرد. (یکبار سر فرصت باید از صحنه‌هایی که پیش می‌آید عکس بگیرم). اسم خیابان‌مان را هم به افتخار قهرمان استقلال ونزوئلا گذاشته‌اند بلوار سیمون بولیوار (Simón Bolívar) (خود این یارو چاوز هم آمد افتتاحش کرد و چون وسط بلوار را تازه چمن کاشته بودند، بوی پشکل جناب چاوزخان و هیات همراه را کلافه کرده بود). حالا آدرس پستی هم می‌خواهیم بدهیم کلی باید تاریخ جنگ‌های داخلی ونزوئلا را وسط بکشیم و «بولیوار» را هجی کنیم تا آخرش نامه بیاید در خانه‌مان به آدرس: «خیابان سیمون دوبوار»! البته معلوم است هم پستچی محل‌مان آنقدر ورژن‌های مختلف از «بولیوار» دیده که آبدیده شده و هم نویسنده‌ی این نامه آنقدر از نعمت خوش‌بینی بهره‌مند بوده که فکر کرده ممکن است نظام مقدس اسم خیابانی در پایتخت را بگذارد به نام سرکار خانم دوبوار
