من اوایل سال ۲۰۱۱ (که میشد اواخر ۱۳۸۹) با ویزای کار دو ساله اومدم انگلیس. بعد تمدیدش کردم برای سه سال. با مجموعا پنج سال ویزای کار یه ویزای اقامت دائم گرفتم و یک سال بعد از اقامت دائم تقاضا دادم برای شهروندی. وقتی که اون رو پذیرفتن آخرین مرحله اینه که باید بری شهرداری محل و قسم وفاداری به ملکه و ملک و ملت و ارزشها و اینا بخوری و یه مدرک پرینت شده بگیری که میگه شهرداری به وکالت از وزارت کشور طبق قانون مهاجرت شهروندی انگلیس رو به شما اعطا کرده. خلاص.
مراسمش دیروز ساعت دو بعد از ظهر بود. یه کمی زودتر باید میرفتیم که امضاء حاضری بزنیم ولی من درست سر ساعت ۲ رسیدم و تا امضاء زدم و نشستم سر جام شهردار اومد تو و مراسم شروع شد. یه خورده خجالت کشیدم جلوی اون همه آدم (۴۲ نفر بعلاوه مهموناشون) مخصوصا که منشیه یه پشت چشمی هم نازک کرد.
وقتی زنگ میزنی که وقت بگیری میپرسن میخوای قسم بخوری یا «اظهار قطعی» کنی (اصطلاحش Affirmation ئه. درست نمیدونم چی ترجمه میشه). این دومی مال کسایی ئه که به هر دلیل نمیخوان به خدا قسم بخورن. من هم همین رو انتخاب کردم. بعد اونجا جمعیت قسمخورها رو بر اساس انتخابشون دو دسته کردن، Oathایها یه متن دارن Affirmationایها یه متن دیگه. مجری جلسه اول متن Oath بعد Affirmation رو بلند خوند و هر گروهی هم بلند تکرار کرد.
خوندن قسمنامه که تموم شد یکی یکی اسمها رو میخونن و قسمخوردهها میرن اون ورقه سند شهروندی رو از شهردار میگیرن و عکاس چند تا عکس هم میندازه و خلاص.
توی پرانتز بگم که شهردار توی محلهها یه شغل تشریفاتیه و مدتش هم یکساله. شهردار امسال محله Barnet یه پیرمرد خیلی شوخ و خوشاخلاق و متلک بپرونی بود که ردا و مدال شهرداری هم خیلی بهش میومد.
همونجا دم در یه پرینتر گذاشتن عکسهای مراسم رو انتخاب میکنی و دونهای ۸ پوند میتونی چاپ کنی. من گفتم چاپ نمیخوام نسخه دیجیتال میخوام (نور عکسها خوب نبود یه کم دستکاری لازم داشت) گفتن باشه، سیدی ۱۰ پوند! سیدی رو گرفتم ولی متوجه شدم هیچکدوم از کامپیوترهای خونه و شرکت درایو سیدی ندارن!
گفتی ملکه، یاد فیلم «علی جی» افتادم :)))))