یکی از سوغاتی‌هایی که از سرای مشیر می‌توانید بخرید، کاشی‌های تزئینی است. این کاشی‌ها را جوری می‌سازند که لعاب رویش ترک می‌خورد، جوری که انگار خیلی قدیمی است. لابلای کاشی‌ها برخوردم به این یکی و هر وقت عکس‌هایم را مرور می‌کنم حسرت می‌خورم که چرا نخریدمش!
آدم شک می‌کند که سازنده‌اش واقعا اینقدر از مرحله پرت بوده یا می‌خواسته اطلاعات تاریخی بینندگان را آزمایش کند؟ به هر حال بیننده‌ی عزیز باید حواسش باشد که قلیان از زمان صفویه رایج شد (بیشتر از 300 سال بعد از مرگ سعدی) و بساط چای هم از زمان قاجاریه.
انگار سازنده با آزمودن اطلاعات تاریخی بینندگان راضی نشده و خواسته تلنگری هم به دانسته‌های ادبی‌شان بزند. حواستان هست که «ای نام تو بهترین سرآغاز/بی نام تو نامه کی کنم باز» مال نظامی گنجه‌ای است، نه سعدی!
باهمتون موافقم طرف شوط
به این میگن اثر تاریخی
شما دوره كاشي شناسي گذروندين؟(البته كاشي ها(كاشوني ها) رو فكر نكنم بشناسين!)
از یه کاشی ساز ساده چه توقعاتی دارید شما!؟
اون بنده خدا خواسته یه ایده بزنه، خبر نداشته که قراره موشکافانه بررسی بشه!:)
فقط یه نوشته بالای سر سعدی کم دارهبه این مضمون : با موبایل خاموش وارد شوید!
دقیقا!
سلام علی جان ، طرف عجب شوتی بوده! گاهی بازی با این اساتید مزه می‌دهد شاید طرف می‌خواسته کمی خنده بر لب آورد.
شما هم از آن نکته سنج‌ها که مو را از ماست میکشید بیرون 😀
ای مادر دیدی دیدی حالا سعدی هم معتاد بوده همش تقصیر این مردو حافظ بوده هی بهش گفتم دنبال این نرو گوش نگرفت من از اولو هم می دونستم حافظ همش دنبال خماریو نعشه جات هست بیا زد سعدیو ما رو هم خراب کرد
حالا خوبه عينك به چشم نداره يا اينكه تلفن كنار دستش نيست! ولي آفرين به اينهمه دقت نظر و معلومات !
:))) خيلي باحال بود!!
آیا تعجب دارد؟ مسجد جمکران تنها یکی از چندین اماکن مقدس است که نه زمان قاجاریه برپا بود و نه زمان صفویه؟ برای فینگل بانو هم بگویم که کتاب سر و ته هم تعجب ندارد. این رسم معلمان برای آموختن به شاگرادان بوده است. بقیة تعجبهای ناوارد را خودتان حدس بزنید…
اين تصوير اصلا نشون نمي ده كه سعدي داره درس مي ده! شما اينطور استنباط مي كنيد ؟؟!!
دفترشم برعكس گذاشته جلوش!!!
هاها! چه نکته ای!
به نظر کلاً قصدش ارائه‌ی یک کار هنری پارادوکسیکال بوده :). من از اینا ندیده بودم تا حالا توی سرای مشیر، اگر جدید باشه که واقعاً کانسپچوال آرت محسوب می‌شه.