کمتر از یک ماه پیش، دوستی برایم کامنت گذاشت که: «درود؛ بازوبندی هستم از استان فارس، تخت جمشید. چند گاهی است که دارم بر روی خطوط باستانی کار میکنم. به همین خاطر به دنبال کسانی میگردم که این کارها را انجام می دهند که در اینترنت با کار شما آشنا شدم و این پیام را برای شما میگذارم.به یاری خدا در حال کار کردن بر روی یک کارگاه زبان هستم که در آن خطوط میخی آموزش داده شود ودر حال حاضر بر روی خطوط میخی ایلامی و بابلی کار میکنم»
این دوستی کامنتی خیلی سریع تبدیل شد به دوستی تلفنی و بعد هم قول و قرار گذاشتیم که اینبار که می‌روم شیراز همدیگر را ببینیم. قرارمان هم شد روز دوشنبه در آرامگاه حافظ (به قول شیرازی‌ها حافظیه)
همینکه ببراز را با آن قد کشیده و گیس و ریش سیاه و بلند دیدم و چند جمله‌ای با آن لحن حماسی‌اش با من حرف زد، یادم آمد که او را سه سال پیش در تخت جمشید دیده‌ام!
سه سال پیش، نوروز 85، آن زمانی که دانشجوی ترم چهارم زبان‌های باستانی بودم، قرار شد با بچه‌های دانشکده برویم شیراز و توی تخت جمشید یک «کانتست کتیبه‌خوانی» برگزار کنیم! بگذریم که همه اول استقبال کردند ولی دم رفتن جا زدند و کانتست فقط با حضور سه نفر (من، مینا اقمشه و پریا رضایی) برگزار شد و نتیجه‌اش هم خیلی آبروریزی بود… یعنی فرزین آذری پور و هوشیار دژم و فرزین حقدل که به عنوان تماشاچی آمده بودند، کلی توی دلشان به ما سه تا خندیدند که اینها دیگر چه جور دانشجویانی هستند که نیم خط کتیبه را هم نمی‌توانند از رو بخوانند!
ولی سفر خیلی خوبی بود و کلی خوش گذشت و یک دل سیر شیراز و تخت جمشید را گشتیم و با کلی خاطره خوب برگشتیم.
توی همان جریان کانتست، وقتی که رفته بودیم بالای کوه نزدیک مقبره‌ی اردشیر سوم، همین جناب ببراز را دیدیم که راهنمای یک تور بود و داشت با حرارت و حماسه در مورد نقش برجسته‌ی بالای مقبره‌ی اردشیر سوم برای همراهانش توضیح می‌داد… هیبتی که برایتان توصیف کردم و لحن حماسی‌اش آنقدر گیرا بود که من چند دقیقه‌ای توی نخش رفتم و شاید اگر همراه بچه‌ها نیامده بودم، دنبال گروه‌شان راه می‌افتادم و همه‌ی توضیحاتش را می‌شنیدم…
ببراز بازوبندی، اهل یکی از روستاهای نزدیک تخت جمشید است و شغلش کشاورزی است. امسال در زمین‌هایش گندم کاشته و یونجه و «گورجه» (شیرازی‌ها به گوجه می‌گویند گورجه)
معمولا تصور پایتخت‌نشین‌ها از یک «کشاورز» پیرمردی فقیر و بی‌سواد است که چشمش به نهضت سواد آموزی و جهاد سازندگی و کمیته‌ی امداد امام خمینی است تا بیایند و سوادی یادش بدهند و کمکی به جیبش بکنند و …. اما خیلی از کشاورزانی که در فارس دیده‌ام (از جمله پدر همسر گرامی) بیشتر شبیه تصویر «دهقان» در شاهنامه‌ی فردوسی هستند: باسواد و بافرهنگ و تا حدی متمول!
ببراز هم یکی از این «دهقان»ها است که بی‌شمار شعر از بر دارد و خودش هم شعرهای محکمی می‌گوید و با تخت جمشید و نقش‌ها و اسطوره‌ها و زیر و زبرش بزرگ شده است و کتیبه‌های خط میخی را چنان روخوانی می‌کند که انگار دارد روزنامه می‌خواند! (باعث شرمندگی من و بقیه‌ی شرکت‌کنندگان در «کانتست»!)
بعد از آن دیدار اول در حافظیه، قرار گذاشتیم که پنج‌شنبه صبح در تخت جمشید همدیگر را ببینیم. ببراز کمی دیر رسید و عذر خواست که شب قبلش درگیر آبیاری زمین بوده. با هم سری به «ساعی آرین» زدیم که نمایشگاهی از کارهای قلمکاری و سنگ‌های تزئینی‌اش در کنار موزه‌ی تخت جمشید برگزار کرده بود (درباره‌اش بعدا مینویسم) و گشتی هم توی تخت جمشید زدیم.
چیزی که برایم جالب بود اینکه تمام کادر تخت جمشید، از رئیس و مدیران جزء بگیر تا باستان‌شناس و مرمت‌کار و راهنمای تور و نگهبان و حتی بچه‌های آدامس فروش دم در، ببراز را می‌شناختند و با او سلام و علیک گرم داشتند! دلیلش هم اینکه ببراز چندین سال با بنیاد پارسه همکاری داشته و در موزه و کتابخانه‌ی تخت جمشید روی الواح فارسی باستان و ایلامی و بابلی کار می‌کرده و ایام نوروز به همراه پنجاه نفر داوطلب دیگر، تورهای افتخاری برای بازدید کنندگان نوروزی برگزار می‌کرده‌اند و خلاصه یکی از فعالان پرجنب‌وجوش مجموعه‌ی تخت جمشید به حساب می‌آید.
من هر بار که شیراز می‌روم، حتما سری هم به تخت جمشید می‌زنم و در جواب همسر گرامی خانواده‌اش که کمی این رفتار برایشان عجیب است، استدلال میکنم که «اگر شیراز بروی و تخت جمشید را نبینی، مثل این است که مشهد بروی و امام رضا را زیارت نکنی!». اما این بازدید کوتاه و کمی شتابزده به همراه ببراز آنقدر برایم جذابیت داشت که احساس می‌کردم تا بحال تخت جمشید را ندیده‌ام! لابلای همان بازدید شتابزده چندتایی عکس گرفته‌ام که به تدریج همراه توضیحاتش برایتان مینویسم.
بیاد مرحوم خشایار زارع افتادم. روحش شاد
درود .بودن ببراز باعث افتخار ماست ببراز جان دوستت داریم مرد اریایی
درود ببراز
دلمون برات تنگ شده
برادر موفق باشی.
درود ببراز
تخت جمشید داره میشه لانه جغدها
پس کوغیرت آریاییتان
هست را اگر قدر نداني ميشود :بود
و چه تلخ است هست كسي بود شود
درود
ازدوستان صمیمی ببرازم باگذشته که نگاه میکنم کاملا عوض شده واین منوخیلی آزار میده
هر کسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
ببراز
سلام ببراز جان اول درود خدا بر تو … من مجید فاضلی فارسانی هستم شماره تو گم کردم دلم برات یه زره شده با من تماس بگیر 09140121762 لطفا اگه کسی ببراز رو دید بهش بگین با من تماس بگیرد ممنون … ببراز دوستت دارم
درودبرابر مردایران زمین
آدم های ساده رادوست دارم,همان هایی که بدی هیچ کس راباور ندارند,همان هایی که برای همه کس لبخنددارند,همان هایی که بوی ناب “آدم” میدهند
ومن ایمان دارم که ببرازتو از همان هایی
سلام. اقای ببراز بازوبندی دیگه الان دهقان نیستند ، الان مدیر شرکت بازرگانی بی ام اف در مرودشت هستند و حسابی فرق کردن
سلام محمدم دوست سجاداقای بازو بندی اینطور نمی دیدمت خیلی بابا خوشتیپ بودی
بی پولی نکشیدید فرهنگ از یادتون بره
به یزدان که گر ما خرد داشتیم کجا این سرانجام بد داشتیم
با درود و سپاس فراوان از دوستداران فرهنگ کهن نیاکان
سرور بازوبندی از دوستان هم اندیش ما هم هست امیدوارم همواره تندرست و شاد باشند.
آقا ببراز از دوستای خوب خودمون هست درودآقاببراز
با سلام همه آريايي هاي عزيز
من هم امسال عيد 89 رو در شيراز و تخت جمشيد گذروندم
تخت جمشيد يا بهتره بگم شهر پارسه ،نقش رستم و پاسارگاد نمادي از عظمت ماست و به نظر من ايران يك طرف تخت جمشيد طرف ديگه
و در نقش رستم با آقاي آرين بازوبندي آشنا شدم كه جز راهنماهاي نقش رستم بودند احتمالا با آقاي ببراز نسبتي دارند
پيروز باشي ميهن من
baba har gerdi ke gerdoo nemishe . shayad nesbata famili bashe shayad . adama ham nam bashe vali oonhaee ke poshte ye neghabe moshabeh penhan hastan hichvaght nemitoonan mesle va ham rah bashan . chon neghab hast na del .
ببراز مایه افتخار ملت باستانی عزاباد است وما به چنین مردان بزرگی افتخار می کنیم
پس شما هم ولایتی ببراز هستید؟ خوشوقتم از آشناییتون 🙂
خیلی جالب بود. البته آدمهایی که با هم نقطه اشتراک دارند، زود همدیگر رو پیدا می کنند. اما این دوستتون خیلی جالبه. باید حتماً یکبار ایشون رو از نزدیک دید. مرسی که معرفی شون کردید. معلومه سفرتون خیلی پربار بوده و حسابی چسبیده !
سلام مجدد
راستي اسم كوچيك اين دوست عزيز چه جوري تلفظ ميشه؟
Babraaz درسته؟
آره درسته
دوباره سلام
واقعيت اينه كه ما كه عيد رفته بوديم شيراز و تخت جمشيد اين آقا رو هم تو پاسارگاد هم نقش رستم هم تخت جمشيد ديديم. من هم ازش خوشم اومد. تو تخت جمشيد من و خانمم با يه زوج جوون كه دوست اينترني بوديم ملاقات كرديم. اتفاقا اونا هم ليدر بودن و عيد رو اونجا بودند.
در مورد اين رفيقت 😉 اين رفيق ما (آقاي […]) ميگفت قبلا جزو گروهشون بوده ولي الان چند سالي ميشه كه امتحان ميده و قبول نميشه چون بيشتر منابعي كه ميخونه معتبر نيست و توضيحاتي ه ميده بعضا اعتبار و سنديت تاريخي نداره و خوب يه دليل ديگه‌اش هم اينه كه خيلي توضيحات باستان شناسيش رو با حرفهاي سياسي و تيكه به رژيم مخلوط ميكنه.
ولي حس و حال و تيپ و شعر خوني اين آقاي ببراز رو خيلي خوشم اومد.
خيلي مخلصيم
خوب با اینکه گفته بودی اگه Approve نکنم بهتره، ولی من ترجیح دادم با حذف نام اون رفیقت Approve کنم
اصولا حرف و حدیث پشت سر آدمایی که مثل ببراز توی چشم میان زیاده…
دمت گرم . با عجب ادم جالبی اشنا شدی. اگر مشکلی نیست بیشتر درموردش بگو اشنا بشیم. اگر وبلاگ هم داره معرفی کن .
ارادتمند.
مخلصیم افشین جان،
نه ببراز وبلاگ نداره، اصولا خیلی اینترنتی نیست. ولی من حتما در موردش بیشتر مینویسم.
سلام
كامنت خصوصي نميشه اينجا گذاشت؟
نه، کار خصوصی داری ایمیل بزن خوب
اگه اصرار داری حتما کامنت بذاری، بگو خصوصیه تا Approve نکنم
آقا قبول نیست ها هی شما به خاطر داشتن یه خانوم شیرازی هی تند تند برید شیرازا؟؟ این طوری من میام یه کمپین راه میندازم به اسم شیراز دوستانی که دور از وطن مانده اند!! و خودم هم میشم سرگروهش و جلوی شما رو – فقط شماها؟ فاطمه خانوم مجازن که برن – میگیرم که انقدر هی تند تند نرید شیراز دل مارو آب کنید!!
جدا من عاشق شیرازی ها و شیرازم. درسته اینکه میگن همه جا آدم خوب و بد وجود داره. اما من هر خاطره ایی که از شیرازی ها دارم جز خاطره های خیلی خوبمه. خیلی آدم های گلی هستن. 🙂 حالا خدا قسمت کنه یه سفر زود زود بریم :پی
راجع به این آقای ببراز خان هم والا نظر خاصی ندارم. چون اصلا تو این زمینه ها وارد نیستم.
اوممم راجع به وبلاگ جدیدم هم … آخه اونجا راحت تر بودم. یه وبلاگ درست کردم تو وردپرس دیدم اصلا نه از قالب های مجانی ش خوشم میاد نه اینکه وختی دوستام تو بلاگفا آپ می کنن من خبر دار میشم و خلاصه دیدم مصیبتی ست جانفرسا! در نتیجه ترجیح دادم همون برم محله ی سابق خودمون.
لپ تاپ تون درست نشد؟؟ بابا دلمون تنگ شده خب واسه فاطمه خانوم!! سلام منو حتما بهشون برسونید مجاز هم هستید که از قول من ایشون رو – فقط – یه دونه بماچید! فقط یه دونه ها؟! :دی
از اینکه نسبت به «ما» شیرازی ها لطف داری خیلی ممنونم 😉
سعی میکنیم از این به بعد هر وقت رفتیم شیراز جای تو رو هم خالی کنیم 😉
اون انگیزه ای که برای موندن توی بلاگفا و خبردار شدن از آپ کردن دوستان نوشتی، یه خورده زشته. یعنی اینکه بابا جان گوگل ریدر و فید و این حرفا برای همین اختراع شدن که نیازی به اون صفحه دوستان بلاگفا نداشته باشی.
لپ تاپ من هفته پیش درست شد، فاطمه هم به تو و دیگرون سر میزنه ولی خیلی بی سر و صدا 😉
به به