نقاشی‌های خیلی قدیمی ایرانی مربوط بعد از اسلام هستند و اگرچه ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه خاص خودشان را دارند ولی به وضوح تقلید از سبک نقاشی چینی هستند و از نظر تکنیک نقاشی هم چندان پیشرفته به حساب نمی‌آیند.
آدم وقتی سنگتراشی‌های ساسانی را می‌بیند، که با این دقت و وضوح شاه و اسبش را روی سنگ نشانده‌اند، با خودش فکر می‌کند حتما ایران ساسانی یک سنت نقاشی خیلی پیشرفته هم داشته که با سقوط امپراطوری از بین رفته.
آُه…
به کامنت قبلی ام که نگاه می کنم پُر از غلط تایپی است. ببخشید!
در آن دوران در همه ی جهان نقاشی بسیار عقب تر از مجسمه سازی بود. نقاشی به وسایل و موادی احتیاج داشت که از همان دوران مقارن با دوران ساسانی کم کم رایج شدند. نقاشی رنگ و روغن در پانصد سال اخیر باعث شد که نقاشی هنری محبوب و رایج شود.
منظورم از گفتن همه ی این ها این است که الزاما ما در دوران ساسانی نقاشی پیشرفته ای نداسته ایم چون نقاشی ذر تمام دنیا در قالبی محدود (بیشتر تصویر شازی کتاب) اشتفاده می شد. جالب اینجاست که آن چه از نقاشی این دوران در دست است (نقاشی های کتاب های مانویان و نقاشی های کشف شده بر دیواره های غارهای بامیان در افغانستان) هم تاثیر نفاشی چینی را بر خود دارند.
در ضمن نقش برجسته های ساسانی نیز از تاثیر هنر رمی بی نصیب نمانده است (سر اسب و نحوه ی ایستادنش، چین و ماچین لباس ها) همان طور که هنر ساسانیان نیز هنر رمی را در تزئینات (آنچه بعدها در هنر ایرانی اسلایمی نامیده شد) و شیشه گری تحت تاثیر قرار داده است.
علی دوستت برای دامنه های IR رو یادت نره موبایلت رو نمی تونم بگیرم
اینجا هم که حرف چینی هاست
من که نقاشیم تو مایه های تیم ملیه
من با هوشنگ آپم
پس چرا من نقاشیم خوب نیست
سلام نه بابا؟ خوب ما در مجسمه سازی برای خودمان کسی بودیماصلا نفهمیدم چی نوشتم
سلام اینارو هم ببین شاید خوشت اومد . به جای ادرس وبلاگ گذاشتمش
با درود من دیدگاه آقای گنجه ای را می پذیرم درروزگار زرین ساسانی ما با رویکردی بسیار پیشرفته از هنر نگارگری ایرانی روبروهستیم برای نمونه به فرافکنی ای هنر به همراه هنر والادگری(=مهماری) ناب ایرانی در هندوستان آن روزگار بویزه در دیوارنگاره های غارهای آجانتای استان ماهاراشتراونیز فرافکنی این هنرها را در کاخهای مهاراجه های خاندان چاندراگوپتا موریاو …راکه به روشنی از هخامنشیان گرته برداری و وامگیری کرده اند رامیتوان دید با نگرش به ایبن که بیاد داشته باشیم هندوستان خود از گهواره هاو بنیادگذاران ایی هنرها در جهان باستان به شمار می آید